Gordijnen

Toen we vanmorgen de gordijnen openden was het wederom een stralende ochtend. We moesten afscheid nemen van Jan en Marjan. We zullen haar innemende lach en zijn koffie(kleurige huid😉) missen. Zij gaan naar Praag en wij naar Regensburg. Dat vereist routes langs andere stroompjes. Wij moeten van de Werra naar de Main; die heeft hier diverse kleuren: Ober- Weise- und RoterMain. Goed opletten dus. De Rodach brengt ons een heel eind. Maar dan, moet je omhoog, soms fiets je op de grens tussen oost en west, en daarna heb je de gruwelijkste afdalingen naar de Main. 

Maar ondertussen: sommige dorpjes moesten weg; het ijzeren gordijn moest dicht. In andere dorpjes lijken de gordijnen al veel eerder dicht te zijn gegaan🤔. In Ummerstadt lijkt het of we 1930 binnenfietsen over grind paden en kinderkopjes; niet alleen door het onopgeleukte dorpsgezicht, maar vooral ook door zijn bewoners. Voor ingeweiden, Cis, Heimat deel 1.

En zulke dorpjes zijn er meer. Coburg gaat er prat op dat het in het centrum van Europa ligt; maar in Sesslach lijkt heel Europa al jaren niet te bestaan. 10 km verderop!!. De verleiding was groot om in die groef te blijven hangen.

In Lichtenfels gingen alle luiken weer open. We staan hier heerlijk hoor, pal aan de Main, voor €10 met wifi, maar verder, lelijke oostblokindustrieen e.d. We komen weer met beide voeten op de grond.

We gaan zo zwemmen... Dus als we er morgen wat radioactief uitzien, ligt het niet aan uw toestel.

En as ik raar ga schrijve, legt dat ook niet an de gintonic. BEGREPU!😨😥